حمیدرضا بهداد: به گزارش خبرنگار خودرونامه، واردات قطعات همواره چالشی بزرگ برای قطعه‌سازان داخلی بوده، به خصوص واردات از چین که طی این سال‌ها حسابی رشد کرده است.

به گفته خودروسازان، واردات برخی قطعات از چین، هزینه کمتری نسبت به تامین داخل دارد. به عبارت بهتر، قیمت تمام شده قطعات چینی کمتر از قطعات داخلی است و از همین رو آنها گاهی ترجیح می دهند قطعات چینی را جایگزین قطعات داخلی کنند.

این موضوع به خصوص طی یکی، دو سال گذشته شدت بیشتری به خود گرفته است که دلیل اصلی آن، به پول نفت ایران در چین مربوط می شود. چینی‌ها در قبال نفتی که از ایران می خرند، کالا به کشور می فروشند و قطعات خودرو نیز جزو آنهاست.

اخیرا نیز خودروسازان با واردات گسترده ورق خودرو از چین، عملا سبب افت تولید و فروش شرکت‌های ورق‌ساز داخلی شده‌اند. ماجرا از آن قرار است که شرکت فولاد مبارکه اصفهان طی نامه‌ای به خودروسازان بزرگ کشور اعلام می‌کند زیرمجموعه ورق‌ساز این شرکت –ورق خودرو چهارمحال و بختیاری- تا یک ماه قادر به تامین ورق خودرو نیست.

خودروسازان نیز به بهانه این نامه سراغ واردات می روند، منتها به جای یک ماه، به اندازه پنج ماه ورق وارد می‌کنند.

این موضوع سبب شده بخش عظیمی از ظرفیت تولید شرکت ورق‌ساز داخلی خالی بماند.

با خالی ماندن بخش عظیمی از ظرفیت تولید ورق‌سازان داخلی، خطر تعدیل نیرو، این شرکت‌ها را تهدید می کند. از طرفی، با توجه به چالش ارزی کشور، عقل سلیم حکم می‌کند تا جایی که امکان دارد از خروج ارز جلوگیری و بر توان داخل تکیه کرد.

نکته دیگری که قطعه‌سازان بر آن تاکید می کنند، کیفیت قطعات وارداتی از جمله همین ورق‌های وارد شده از چین است. به گفته آنها، سطح کیفی این ورق‌ها در مقایسه با محصولات تولید داخل کمتر است و استفاده از آنها، کیفیت خودروها را پایین می‌آورد و به خصوص در تصادفات، ایمنی سرنشینان را به خطر می‌اندازد.

البته خودروسازان نیز در واکنش به این مساله عنوان می‌کنند که تست‌های کیفی لازم روی قطعات وارداتی انجام می‌شود و قطعاتی که از کیفیت مناسب و متناسب با استانداردها برخوردار نیستند، وارد خطوط تولید نمی‌شوند.

به هر حال آنچه در حال حاضر رخ داده، واردات گسترده ورق خودرو از چین است که بخشی عظیم از ظرفیت ورق‌سازان داخلی را خالی گذاشته و این مساله، اشتغال را به خطر انداخته است.