به گزارش خودرونامه، روزنامه تعادل نوشت: به زعم آنان، در صورتي كه روند فعلي مصرف ادامه يابد و چاره‌انديشي‌اي نداشته باشيم، مجبور به واردات بنزين در حجم بالا و صرف منابع ارزي هنگفت خواهيم شد.
به گزارش خبرنگار «تعادل»، بنا بر برخي پيش‌بيني‌ها، با روند فعلي، ايران در ۱۰ سال آينده نياز به واردات روزانه ۱۱۰ ميليون ليتر بنزين خواهد داشت. يعني درآمد صادرات روزانه يك ميليون بشكه نفت ايران با قيمت ۷۰ دلار بايد صرف واردات بنزين شود كه فاجعه آفرين خواهد بود.
بعد از چند سال حضور ايران در بين صادركنندگان بنزين از سال ۹۷ تا ۱۴۰۰، بالاخره در سال ۱۴۰۱ صادرات متوقف شد.
به منظور رفع مشكل ناترازي بنزين، سياست‌هاي مختلفي را مي‌توانيم در پيش بگيريم. افزايش ظرفيت سي ان جي و پالايشگاهي كشور، افزايش كنترل‌ها به منظور جلوگيري از قاچاق بنزين، تقويت ناوگان حمل و نقل عمومي و مديريت ترافيك در شهرهاي كلان از جمله پيشنهادهايي است كه كارشناسان مطرح مي‌كنند.
نظرات فرشاد جامع، كارشناس حوزه انرژي، در خصوص مشكل ناترازي بنزين و جوانب پيدا و پنهانش را جويا شديم كه در ادامه مي‌خوانيد.
فرشاد جامع با اشاره به اين موضوع كه مصرف بنزين در كشورمان از دو فاكتور نشات مي‌گيرد و بايد اين دو موضوع را به صورت همزمان مدنظر داشته باشيم، در گفت‌وگو با خبرنگار «تعادل» تصريح كرد: الگوي مصرف و محيط مصرف مواردي هستند كه بايد براي بررسي ميزان مصرف بنزين به آن توجه كنيم.
وي ادامه داد: محيط مصرف همين خودروهايي هستند كه در سطح كشور وجود دارند و از آنها استفاده مي‌كنيم. مصرف بنزين خودروهايي كه در كشور مورد استفاده قرار مي‌دهيم، نسبت به استاندارد جهاني بسيار بالاتر است. در تركيه، خودروها به ازاي هر ۱۰۰ كيلومتر پيمايش حدود ۶ ليتر بنزين مصرف مي‌كنند. در حالي كه اين عدد براي كشور ما گاهي به ۹ الي ۱۰ ليتر مي‌رسد. اين كارشناس انرژي خاطرنشان كرد: گام اول براي حل و فصل مشكل ناترازي بنزين اين است كه به سمت اصلاح محيط مصرف حركت كنيم و بهبود كيفيت خودروهاي ساخت داخل را مدنظر داشته باشيم. واردات خودروهاي با كيفيت يا بهبود موتور خودروهاي ساخت داخل مي‌تواند كمك‌كننده باشد.
وي ادامه داد: موضوع قيمت بنزين نيز عامل مهمي در تعيين الگوي مصرف در كشور است و به ناترازي بنزين دامن مي‌زند. در شرايط فعلي اقتصادي كشور، امكان افزايش قيمت وجود ندارد. بنابراين، بايد به روش‌هاي ديگر براي حل مشكل ناترازي بنزين روي بياوريم.
اين كارشناس خاطرنشان كرد: اينكه در سال ۱۴۰۱ صادركننده بنزين بوديم و حدود ۱ ميليارد دلار براي كشور ارزآوري داشتيم و حالا نياز به هزينه ۲ و ۶ دهم ميليارد دلاري براي واردات بنزين داريم، نشان مي‌دهد كه موضوع ناترازي بنزين در حال وخيم‌تر شدن است و بايد چاره‌انديشي‌هاي اساسي براي اين موضوع داشته باشيم.
وي ادامه داد: اقدامات پيشگيرانه‌اي كه براي جلوگيري از شدت گرفتن مشكل ناترازي بنزين مي‌توانيم در پيش بگيريم، بهبود كيفيت خودروهاي ساخت داخل، از رده خارج كردن خودروهاي فرسوده و تنوع بخشي به سبد سوختي در كشور است.
اين كارشناس انرژي خاطرنشان كرد: از آنجايي‌كه زيرساخت‌هاي لازم براي توسعه ظرفيت سي‌ان‌جي در كشور وجود دارد، بهتر است به افزايش ميزان استفاده از اين نوع سوخت در كشور بپردازيم.
وي ادامه داد: حجم زيادي از خودروهاي كشور دوگانه سوز هستند و جايگاه‌هاي سي ان جي نيز در كشور وجود دارند. بنابراين، بستر لازم براي توسعه استفاده از اين نوع سوخت را در كشور داريم و بهتر است در اين زمينه سرمايه‌گذاري داشته باشيم.
اين كارشناس انرژي توضيح داد: واردات خطوط توليد خودروهاي برقي مي‌تواند راهكار خوبي باشد. اما اين راهكار در بلندمدت جواب مي‌دهد و بايد گام به گام آن را پيش ببريم. در مرحله اول مي‌توانيم از خودروهاي برقي در شبكه حمل و نقل عمومي استفاده كنيم. زيرا تعداد ايستگاه‌هاي شارژ كمتري نياز داريم.
وي در پايان تأكيد كرد: از رده خارج كردن خودروهاي فرسوده در كشور كه رقم آنها بالاتر از ۵ ميليون خودرو برآورد مي‌شود، مي‌تواند كمك‌كننده باشد. بايد مشوق‌هايي براي مردم به وجود بياوريم كه به اسقاط خودروهايشان رغبت پيدا كنند.