۱- هیچ صنعت و صنعتگری با رانت، فعالیت در بازار انحصاری و دست کردن در جیب مردم رشد نکرده است. شاید برای مدتی و با حمایت‌های بی‌دریغ دولت‌ها و با شکل دادن به یک سیستم چاق و فربه گمان کنیم صنعت خودرو یا هر صنعت دیگری به رشد و شکوفایی رسیده است اما با باز شدن درهای رقابت سرانجامی جز شکست و ویرانی برای آن صنعت رقم نخواهد خورد. صنعتی که به رانت و ارزخواری و گرانفروشی و انحصار و مدیریت فشل و هزینه‌ساز انس گرفته باشد، دیر یا زود تغار رسوایی‌اش از بام سقوط خواهد کرد و اعتبار پوشالی‌اش از میان خواهد رفت.
این رهی که خودروسازان ایرانی با سرعت تمام در حال طی کردنش هستند، نتیجه‌ای جز ویران‌سازی بیشتر برای این صنعت نیمه جان رقم نخواهد زد. شوخی و تعارف و چنگ زدن به دستاوردهای خیالی را کنار بگذاریم، حیات امروز صنعت خودروسازی در کشورمان وابسته به رانت و انحصار است و ذره‌ای رقابت با رقیبان را تجربه نکرده است.
۲- صنعت خودرو ایران دچار نقص و ایرادهای بسیار است. وقتی تعداد مراجعات خودروهای ایرانی به نمایندگی‌ها سه‌برابر استاندارد جهانی است یعنی حال این صنعت خوب نیست و نمی‌توان با نشر چند کلیپ سفارشی در شبکه‌های اجتماعی و رونمایی از تکنولوژی دهه ۸۰ برای این صنعت آبرو ساخت و اعتبار خرید.
اعتبار یک صنعت در نگاه مصرف‌کننده نهایی معنا پیدا می‌کند؛ نگرشی که براساس خواست خریدار و براساس نیازها و قیمت صورت‌بندی شده است بنابراین و احتمالا می‌توان برای یک خودرو بی‌کیفیت صف خرید و تقاضای کاذب تشکیل داد و با کمک پول و انتشار آگهی‌های فریبنده کیفیت را به خورد مشتری داد اما واکنش‌های منفی مصرف‌کنندگان را زیر کدام قالی مخفی خواهید کرد؟
آیا به تعداد خریداران شاکی خودروها دقت کرده‌اید؟ بعید است. صنعت خودرو ایران نیازمند خانه‌تکانی است و هرچه زمان این تکانش به آینده حوالت داده شود، دور از ذهن نیست که خودروسازان پرمدعای امروز زیر واقعیت‌های رقابت خمیر شوند.
سوال اینجاست: آیا خودروساز ایرانی توان رقابت با خودروسازان کره‌جنوبی، چین، مالزی و ژاپن را دارد؟ پاسخ به این سوال از منظر کارشناسان خبره صنعت خودرو یک «نه» بزرگ است.
۳- نظر مرکز پژوهش‌های مجلس به عنوان یکی از بی‌طرف‌ترین مراکز پژوهشی کشور درباره صنعت خودرو در کشورمان روشن و شفاف است.
سال گذشته در گزارشی مهم به آینده خودروهای برقی پرداختند، خودروهایی که زودتر از تصور ما بخشی از بازار مصرف را خواهند گرفت و در سال‌جاری در گزارشی دیگر نوشته است: مصرف سوخت اکثر خودروهای ایرانی ۱۰تا۱۲ لیتر بنزین برای پیمایش ۱۰۰کیلومتر و خودروهای تولید کشور ژاپن، کره‌جنوبی و اروپا مصرف سوخت ۴ تا ۶ لیتر را دارند.
فاجعه در روز روشن یعنی همین. تولید‌کننده و مونتاژ‌کار خودرو می‌تواند با تردستی و خیال‌فروشی و با نشر کاتالوگ و کلیپ مصرف سوخت واقعی را دستکاری کند اما خریدار واقعی و مصرف‌کننده نهایی به صورت بدون واسطه مصرف سوخت را خواهد فهمید. کلاه گشادی که بر سرش رفته را هم می‎فهمد اما به دلیل نبود رقیب برای خودروساز ایرانی و مونتاژکاران چینی راه چاره‌ای ندارد. باید بسازد و بسوزد و گاه برای رهایی از این همه حقه‌بازی، گرانفروشی و بی‌کیفیت بودن خودرو ایرانی و… بگذریم.
باید صبر کرد و نتیجه اظهارنظر وزیر اقتصاد را در عمل ارزیابی کرد. اگر باز شدن گره کور صرفا برداشتن موانع واردات خودرو با حفظ حق گمرکی بیش از ۱۰۰‌درصد ارزش قیمت خودرو است، این راه به جایی منجر نخواهد شد و همچنان بازار انحصاری و بدون رقیب در دست خودروسازان بی‌کیفیت ایرانی باقی خواهد ماند.
منبع: روزنامه جهان صنعت