به گزارش خودرونامه، تقریباً هیچ کس نیست که در ترافیک گیر نیفتاده باشد و صدای تیک تاک ساعت و حس بد هدر رفتن وقت گرانبها را تجربه نکرده باشد. بدتر از ترافیک سنگین و قفل شده، رسیدن به مقصدی است که جای پارک ندارد و به قدری خودروها تنگ در کنار هم قرار گرفته اند که حتی جا برای پیدا شدن از تاکسی های اینترنتی هم وجود ندارد.

برای آمبولانس ها و ارائه کنندگان خدمات پزشکی و پیراپزشکی این ترافیک های سنگین به معنی مرگ و زندگی است. تقریباً همه ما در چنین هنگامه ای نگاهی به آسمان کرده ایم و آرزوی مان این بوده که ای کاش این خودرو پرنده بود و ما را از این دام نجات می داد. واقعیت این است که طراحی و ساخت خودروی پرنده یا به عبارت دقیقتر خودروی هوایی شخصی کار سختی نیست و تا به حال شرکت های مختلفی نمونه های موفقی را ساخته و آزموده اند. فناوری هوایی که سالیان سال است که وجود دارد اما آن چه هنوز مستلزم شکل گیری است، قوانین و مقررات و زیرساخت های لازم برای گسترش آنها است.

برای آن که خودروهای هوایی شخصی تجاری و پلاک شوند، ابتدا باید قوانین آن در مجلس نمایندگان و سنا به تصویب برسد. در حال حاضر قوانین معروف به eVTOL مخففelectric vertical takeoff and landing vehicles‌ [خودروهای برقی با پرواز و فرود عمودی] در حال تدوین، بررسی و تصویب در دو مجلس است.

آن چه هنوز وجود ندارد زیرساخت و مکان فرود این خودروها است. در صورت گسترش این وسایل نقلیه هوایی مسیرهای درون شهری که اکنون 90 دقیقه طول می کشند، تا 10 دقیقه قابل کاهش است. برای تحقق چنین رؤیایی باید مانند ایستگاه های تاکسی در داخل شهر، اماکنی ایجاد شوند که خودروهای هوایی شخصی عمود پرواز و عمودفرود از آن نقطه حرکت خود را آغاز کنند یا پایان دهند. شاید باید از همین حالا بالای برج ها اماکنی برای پرواز و فرود این وسایل نقلیه احداث شود و سرنشینان برج به جای رفتن به پارکینگ های زیرزمین با آسانسور به نقاط فرود و پرواز خودروهای هوایی شخصی بالای پشت بام بروند.

البته همین حالا در بسیاری از کشورهای پیشرفته در ساختمان های اداری و در بیمارستان ها مکان خاصی برای فرود و پرواز هلیکوپتر ایجاد شده اما هلیکوپترها سر و صدای مهیبی دارند و پرواز آنها در محیط های شهری پرجمعیت بسیار خطرناک است. به همین دلیل است که هلیپورت ها [امکان پرواز و فرود هلیکوپترها] را در بیرون یا مرز بیرونی شهرها می سازند تا هم ایمنی بالا برود هم از سرو صدا کاسته شود.

پرواز هوایی شهری به هیچ عنوان موضوع تازه ای نیست. اما سر و صدای زیاد، محدودیت فضای اختصاصی، تمهیدات ایمنی 3 عامل مهمی است که استفاده از هلیکوپترها را در فضای شهری محدود کرده بود.   اما حالا ماشین های هوایی عمودپرواز و عمودفرود فعلی به قدری از لحاظ طراحی بهتر از هلیکوپترها هستند که می توانند ایده مناسبی باشند اما هنوز مشکل سر و صدا در آنها به قوت خود باقی است و با توجه به وزن انسان و میزان باری که مجبور است جابه جا کند، بال و ملخ این خودروهای پرنده از یک حدی نمی تواند کوتاه تر باشد.

در ضمن به جای آن که فرودگاه در بیرون شهر برای آنها در نظر گرفته شود، باید مثل ایستگاه های مترو به فواصل معین و کوتاه از هم مکان هایی برای دستیابی یا دسترسی به این خودروهای هوایی ایجاد شوند. برعکس خودرو که فقط نیاز به پارکینگ برای استقرار نیاز دارد، خودروهای هوایی پرنده فضای بیشتری برای فرود آمدن یا بلند شدن نیاز دارند. اگر قرار باشد سفرهای درون شهری برای این خودروهای هوایی در نظر گرفته شوند، نیاز به فضای بسیار عظیمی در داخل شهرها است. تاکنون مدیران شهری و مدیران ناسا، انواعی از راه ها و روش ها را برای حل این مسئله بررسی کرده اند. برای محقق شدن آرزوی انسان و گسترش خودروهای پرنده، لازم است که سقف همه منازل تبدیل به فرودگاه های مینیاتوری شود و چنین تغییری در زیرساخت ها علاوه بر سرمایه گذاری بسیار سنگین، نیاز به وقت خیلی زیادی دارد.

از همین حالا قابل پیش بینی است که در کلان شهرهای آینده به تدریج در ساخت برج ها و منازل موضوع خودروهای هوایی شخصی مد نظر قرار خواهد گرفت.در حال حاضر طراحان شهری، مهندسان عمران و سیاست گذاران مدیریت شهری به تغییرات بنیادی برای تغییر شکل کلان شهرها فکر می کنند. شهرهای آینده خود را برای این خودروها آماده تر خواهند کرد.

به تدریج خودروهای عمودپرواز و عمودفرود به اندازه یک خودروی شاسی بلند فضا اشغال خواهند کرد و سوخت آنها هیدروژنی خواهد بود و فقط به اندازه پارکینگ منازل جا اشغال خواهند کرد.

منبع:سایپانیوز