بر این اساس، رشد بخش صنعت چه در ۹ ماه سال جاری و چه در پاییز، با افزایش تولید خودروهای داخلی در ارتباط مستقیم است، چه آنکه خودروسازان توانسته در هر دو بازه زمانی موردنظر و نسبت به سال گذشته، تیراژ خود را بالا ببرند.
این موضوع نشان می‌دهد خودروسازی با همه عیب و ایرادها و انتقاداتی که به آن وارد است، نقش مهمی در اقتصاد کشور و تولید ناخالص داخلی دارد. صنعت خودرو در گذشته نیز نقش محوری و مهم خود را در رشد اقتصادی نشان داده و این تازه منهای اشتغال بالایی است که ایجاد کرده است. با این حال خودروسازی همچنان سیبل بسیاری از انتقادات (از افکار عمومی گرفته تا مسوولان) است و گاهی حتی صحبت از تعطیل شدن آن به میان می‌آید.

در اینکه خودروسازی ایران عیب و ایراد کم ندارد و بسیاری از انتقادات به آن به خصوص از منظر کیفی، کاملاً وارد است، تردیدی نیست، اما آن روی سکه را هم شامل اشتغالزایی و نقش محوری در اقتصاد می‌شود، نمی‌توان نادیده گرفت. تولیدات خودروسازی ایران از حیث کیفی نتوانسته نظر مثبت شهروندان را به خود جلب کند و این موضوع در کنار مسئله قیمت، همواره مورد اعتراض عمومی بوده و هست. البته مسائل دیگری مانند ضعف خدمات پس از فروش و همچنین بدعهدی‌های خودروسازان، دامنه انتقادات و نارضایتی از آنها را افزایش داده است.

از همین رو خودروسازی صنعت محبوب ایرانی‌ها نیست (حداقل برای آنها که عضوی از خانواده‌شان در صنایع خودرو و قطعه فعالیت نمی‌کند)، اما به دلیل حجم بالای اشتغال و نقش اساسی در افت و خیز رشد اقتصادی، برای حاکمیت از اهمیت فراوانی برخوردار است. بنابراین وقتی قرار است خودروسازی را در بوته نقد قرار دهیم، بهتر است هر دو روی سکه را ببینیم.

در نقد خودروسازی نمی‌توان تنها اشتغالزایی و اثرگذاری‌اش بر اقتصاد را دید و از ایرادهای کمی و کیفی آن غافل ماند و یا تنها به این صنعت ایراد گرفت و از نقشش در اقتصاد کشور و شغل‌هایی که ایجاد کرده، غافل ماند. این صنعت بدون تردید نیاز به اصلاح دارد، اصلاحی که اگر تحریم‌ها لغو شوند، با کمک خارجی‌ها زودتر و اساسی‌تر صورت خواهد گرفت، ضمن آنکه اثر بیشتری بر رشد اقتصادی کشور خواهد گذاشت.