وقتی صحبت از خودروهای به اصطلاح پاک (برقی و هیبریدی) می‌شود، اولین موضوعی که به ذهن می‌رسد، نقش آنها در کاهش آلودگی هوا است. اصلاً آنچه سبب شد خودروسازان جهان به سمت محصولات برقی بروند، نقش مهم و اساسی خودروهای بنزینی و دیزلی در گرم شدن زمین و آلودگی هوا بود و آنها تصمیم گرفتند با طراحی و تولید محصولات پاک، جلوی این بحران را بگیرند. در حال حاضر بسیاری از خودروسازان جهان، توسعه محصولات برقی را در برنامه طراحی و تولید خود گنجانده‌اند و برخی از آنها از جمله ولوو حتی قصد دارند تماماً برقی شوند.

در نگاه نخست، توسعه خودروهای برقی قطعاً کمک بزرگی به کاهش استفاده از سوخت‌های فسیلی خواهد کرد و در پی آن، آلودگی هوا نیز در سطح جهان کاهش می‌یابد، اما این یک روی سکه است و روی دیگرش، حاوی هشداری جدی بابت منابع معدنی است. پیوند خودروهای برقی و معدن، بیشتر از ناحیه فلزات موردنیاز برای ساخت باتری است.

در باتری خودروهای برقی از فلزاتی مانند لیتیوم، نیکل و کبالت استفاده می‌شود و بنابراین در سال‌های آینده که سهم این خودروها در سبد تولید رشد زیادی خواهد داشت، نیاز بسیار بیشتری نیز به فلزات موردنظر خواهد بود. این موضوع از دید بسیاری از فعالان محیط زیست، در حکم تخریب زمین و تهدید حیات جانداران است، از همین رو آنها به نوعی مخالف همه گیری برقی‌ها هستند. همچنین برخی فعالان صنعت خودرو نیز معتقدند برای تبدیل همه خودروها از فسیلی به برقی در خطوط تولید، به اندازه کافی مواد معدنی وجود ندارد.

این اولین موضع منفی در برابر توسعه خودروهای برقی نیست، چه آنکه برخی مدیران خودروسازی جهان نیز معتقدند نباید در این ماجرا عجله کرد. در این بین، مدیرعامل تویوتا اخیراً هشدار داده جهان برای پشتیبانی از خودروهای برقی با کمبود انژری مواجه خواهد شد.

با وجود این مواضع اما خودروسازان بزرگ نه تنها قدم‌هایشان را در راه توسعه برقی‌ها کند نکردند، بلکه قصد دارند گام‌های بلندتری نیز بردارند. حال با توجه به اضافه شدن دغدغه زیست محیطی به چالش‌های خودروهای برقی، باید منتظر ماند و دید خودروسازان پیروز میدان خواهند شد، یا فعالان محیط زیست مچ آنها را با کند کردن حرکت توسعه برقی‌ها، خواهند خواباند.